προδιακονούμαι

-έομαι, Α

υπηρετώ προηγουμένως («οὐ τὰς αὐτὰς ὁδοὺς ἐστέλλετο τοῑς προδεδιακονημένοις», Ιώσ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < προ-* + διακονώ «υπηρετώ»].